Funkcje Uzbekistanu
Dla mieszkańca środkowej Rosji kraje Wschodu, nawet jeśli kiedyś były częścią ZSRR, nadal są egzotyczne i tajemnicze. Na przykład narodowe cechy Uzbekistanu zaskakują gościa gości swoją oryginalnością i lojalnością wobec starożytnych tradycji. Oczywiście każdy podróżnik, który przyjeżdża do tego pięknego kraju, musi wiedzieć o pewnych momentach zachowania, aby nie przypadkowo urazić właścicieli.
Hojni gospodarze
Każdy turysta wie o gościnności Uzbekistanu, który tam był lub po prostu chce odwiedzić słoneczny kraj. Uznaje się za hańbę dla rodziny, jeśli jeden z członków rodziny odmawia przyjęcia lub leczenia gościa, hańba dotyczy całej rodziny.
Ze swojej strony każdy gość musi również przestrzegać specjalnych zasad postępowania. Nie można odmówić (nawet z ważnych powodów), nie można się spóźnić. Przy wejściu do domu zwykle wita się wszystkich (dużą uwagę przywiązuje się do powitania). Jednocześnie tylko mężczyźni mogą powitać dłoń; kobieta może uścisnąć dłoń tylko wtedy, gdy wyciągnie rękę. Ogólnie rzecz biorąc, w tradycji uzbeckiej zwyczajowo wita się przedstawicieli pięknej połowy, kładąc dłoń na sercu.
Gość uzbeckiego domu nigdy nie przychodzi z pustymi rękami, w przypadku gdy nie ma specjalnego powodu, przynosi słodycze, owoce, pamiątki. Zgodnie ze starą tradycją uzbeccy mężczyźni i kobiety nie siedzieli razem przy stole, teraz można to zaobserwować w odległych wioskach. Każdy posiłek, zwykły lub świąteczny, rozpoczyna się modlitwą (czytaną przez właściciela domu) i filiżankami herbaty. Ogólnie rzecz biorąc, będąc w Uzbekistanie, turysta będzie musiał wypić dużo filiżanek tego smacznego napoju.
Święta uzbeckie
Takie imprezy odbywają się bardzo szeroko, celebrowane na wielką skalę, wszyscy biorą udział, a właściciele i, oczywiście, goście. Najbardziej znane święta uzbeckie to:
- Nowruz, lokalny Nowy Rok;
- Ramadan Khayit, święto duchowego i moralnego oczyszczenia;
- Kurban wysoki, bardzo ważny dla każdego uzbeckiego.
Uzbecki Nowy Rok obchodzony jest 21 marca, kiedy przyroda budzi się i odnawia, jej początki sięgają czasów starożytnych. Po głównych uroczystościach następują kolejne 13 dni, kiedy Uzbecy odwiedzają się nawzajem, odwiedzają krewnych i przyjaciół. Wielką tradycją było organizowanie hasharów, uzbeckich subbotników w przeddzień święta i sadzenie drzew owocowych w najważniejszy dzień.