Funkcje Paragwaju
Odległy, egzotyczny w rozumieniu wielu Europejczyków, kraj ten jest jednocześnie uważany za najbardziej jednorodny pod względem etnicznym wśród krajów Ameryki Łacińskiej. Narodowe cechy Paragwaju tłumaczy się właśnie tym, że znaczną część populacji stanowią metysi, w których żyłach płynie krew rdzennych Indian i hiszpańskich konkwistadorów.
I tylko niewielka część to społeczności przedstawicieli innych narodowości i kultur. Ponadto kulturolodzy, etniczni Niemcy, Włosi twierdzą, że Chińczykom udało się organicznie wpasować w lokalne społeczeństwo. Każdy mieszkaniec kraju podkreśli swoje narodowe korzenie, dumnie nazywając siebie Paragwajczykiem. A to ważne osiągnięcie społeczeństwa, przyczyniające się do zjednoczenia kraju..
Rodzina Paragwaju
Komórka społeczeństwa jest jej fundamentem i siłą napędową, rodzina Paragwaju to nie tylko bliscy krewni. Obejmuje kilka pokoleń bliskich i dalekich krewnych, rodziców chrzestnych, a nawet przyjaciół. Społeczność taka odgrywa ważną rolę w życiu każdej osoby, ponieważ wpływa na podejmowanie najważniejszych decyzji dotyczących tworzenia rodziny, narodzin i wychowania dzieci oraz wyboru pracy..
Wybierają rodziców chrzestnych bardzo rygorystycznie; dążą do tego, aby rodzice chrzestni wybrani, aby ta rola była wyższa na drabinie społecznej. Powinni pomóc chrześniakowi, zapewnić kompleksowe wsparcie. Ale odpowiednie znaki uwagi i honoru okazują się być nimi, stają się członkami rodziny, są uważani za najbardziej honorowych gości na wakacjach.
Istnieją również negatywne aspekty manifestacji nepotyzmu, gdy turysta jest pozbawiony uwagi sprzedawcy tylko dlatego, że jest wówczas zajęty krewnym lub ojcem chrzestnym. Nie uważaj tego za przejaw bezduszności i braku szacunku dla obcokrajowców, dla większości Paragwajów rodzina jest na pierwszym miejscu.
Konserwatywna cecha charakteru
Przynależność do rodziny, wartości rodzinne, tradycje i rytuały ich ludzi to uderzające cechy, które charakteryzują prawdziwego Paragwaju. Można również zauważyć, że są bardzo religijni. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że rola Kościoła jest mniejsza niż w sąsiednich krajach wyznających katolicyzm.
W rzeczywistości paragwajscy ministrowie Kościoła biorą czynny udział w świeckim życiu parafian, zarządzają wspólnotami, a nawet wymierzają sprawiedliwość (na wniosek tych samych mieszkańców). Oprócz katolicyzmu inne religie świata są reprezentowane w tym kraju, podczas gdy przedstawiciele różnych wyznań tolerują się nawzajem i wyznają inną wiarę.