Historia Kolonii
Kolonia - jedno z najstarszych i największych miast w Niemczech.
W 1 wieku pne na prawym brzegu Renu, na ziemiach współczesnej Kolonii, mieszkało germańskie plemię Ubiya. Około 39 pne w porozumieniu z Rzymianami zabójcy przenieśli się na lewy brzeg. Rzymianie, na prawym brzegu Renu, założyli małą osadę Oppidium Ubiorum, która wkrótce stała się ważną placówką imperium..
W roku 50 n.e. pochodząca z Oppidium Ubiorum Agrippina Młodszego (Julia Augusta Agrippina), już w tym czasie żona cesarza Klaudiusza, przekonała męża do nadania statusu rodzinnego miasta «kolonie», przyznając mu szereg praw i przywilejów. Miasto ma swoją nazwę «Colonia Claudia Ara Agrippinensium» (łac. Kolonia Klaudiusza i ołtarz Agryppintsewa). Następnie w codziennym życiu zaczęli używać po prostu «Kolonia» lub «Kolonia».
Powstanie i rozkwit miasta
Miasto zaczyna aktywnie rosnąć i rozwijać się, a do 85 roku staje się stolicą prowincji Dolnych Niemiec. W 260 r. Rzymski dowódca Marc Postum, korzystając z kryzysu i serii konfliktów zbrojnych, ogłosił się cesarzem Imperium Galicznego, którego stolicą stała się Kolonia. Imperium Galiczne trwało tylko 14 lat, po czym Kolonia ponownie stała się częścią Cesarstwa Rzymskiego. W 310 r. Dekretem cesarza Konstantyna pierwszy most nad Renem zbudowano w Kolonii. W połowie V wieku Kolonia została podbita przez franki Ripuar..
Od czasów rzymskich Kolonia była rezydencją biskupa, w 795 r. Decyzją Karola I Wielkiego miasto otrzymało status arcybiskupa. Arcybiskupi Kolonii mieli wyłączną władzę i przez prawie pięć wieków całkowicie rządzili miastem. Arcybiskup Kolonii był także jednym z siedmiu elektorów Świętego Cesarstwa Rzymskiego.
Nowa strona w historii Kolonii rozpoczyna się w 1288 r. Od tak zwanej bitwy pod Vorringen, która była spowodowana długim konfliktem o prawa do dziedzictwa w Limburgii (głównymi stronami konfrontacji byli arcybiskup Kolonii Siegfried von Westerburg i książę Jean I z Brabancji). W rezultacie Kolonia stała się wolnym miastem i chociaż wszystko pozostało również centrum arcybiskupstwa, arcybiskup zachował jedynie prawo do wpływania na sprawiedliwość.
Położenie Kolonii na przecięciu ważnych szlaków handlowych od stuleci było podstawą rozwoju i dobrobytu miasta. Przez długi czas Kolonia była jednym z największych i najważniejszych centrów handlowych w regionie. Znaczącą rolę w dobrobycie miasta odegrało członkostwo w Lidze Hanzeatyckiej, a także status Wolnego Cesarskiego Miasta, oficjalnie przyznany Kolonii w 1475 r. Okres świetności miasta przypadł na XVI-XVI wiek.
Nowy czas
W 1794 r. Kolonia, aby uniknąć zniszczenia, faktycznie dobrowolnie poddała się Francuzom i stając się częścią imperium napoleońskiego straciła niepodległość. W 1814 r. Miasto zajęły wojska rosyjskie i pruskie, a już w 1815 r. Decyzją kongresu wiedeńskiego Kolonia wycofała się do Prus.
XIX wiek stał się erą globalnego uprzemysłowienia w Europie. Kolonia nie stała na uboczu, dla którego ten okres był nowym etapem rozwoju. W 1832 r. Narysowano linię telegraficzną, aw 1843 r. Otwarto linię kolejową Kolonia - Akwizgran. Ważnym wydarzeniem dla mieszczan było wznowienie budowy słynnej katedry w Kolonii (prace zostały przerwane w połowie XVI wieku). W 1881 r. Średniowieczne mury miejskie zostały zburzone, a Kolonia znacznie rozszerzyła swoje granice, dołączając do przedmieść. Pod koniec XIX wieku w Kolonii powstało wiele fabryk, a miasto stało się jednym z największych ośrodków przemysłowych Cesarstwa Niemieckiego.
Kolonii udało się przetrwać pierwszą wojnę światową przy minimalnych uszkodzeniach. Podczas II wojny światowej, w wyniku licznych bombardowań, większość miasta została doszczętnie zniszczona. I chociaż powojenna odbudowa Kolonii postępowała w przyspieszonym tempie, odbudowanie miasta i infrastruktury wymagało ponad dekady.
Dziś Kolonia jest dużym przemysłowym, transportowym i kulturalnym centrum Niemiec. Miasto słynie z wielu doskonałych muzeów i galerii, a także z wielu różnych wydarzeń kulturalnych, które co roku przyciągają miliony turystów z całego świata.
Zdjęcia z Kolonii -
-
-
-
-
-
-
