Herb Nowej Zelandii
Oczywiste jest, że bez interwencji europejskiej herb Nowej Zelandii prawdopodobnie nie pojawiłby się bardzo długo. Dzięki wielkim odkryciom geograficznym średniowiecza stopa białego człowieka wkroczyła do tego błogosławionego kraju odległych wysp. Poddając się protektoratowi Wielkiej Brytanii, Nowozelandczycy wybrali ścieżkę rozwoju narzuconą przez gości z drugiej półkuli. Oficjalny symbol mówi o tym bezpośrednio, ponieważ w jego elementach można odgadnąć wpływ Europy i, w mniejszym stopniu, barwy narodowej.
Za kulisami historii
Do 1911 r. Herby Imperium Brytyjskiego i Nowej Zelandii były identyczne. Po uzyskaniu statusu dominacji w 1907 r. Pojawiło się pytanie o opracowanie nowego symbolu, a nawet odbył się odpowiedni konkurs. Ale głównym symbolem była wersja, którą dostarczył Jerzy V, król Wielkiej Brytanii. Później wprowadzono niewielkie zmiany, od 1956 r. Stosowana jest wersja zatwierdzona przez królową Elżbietę II.
Herb okazał się nieco pompatyczny (ze względu na użycie symboli angielskiej monarchii) i wspaniały, z użyciem różnych kolorów, spośród których jeden lub dwa nie dominują. Z jednej strony widać złoty, żółty, brązowy, które są związane z lokalną populacją, z drugiej strony reprezentowane są główne kolory flagi angielskiej - niebieski, czerwony, biały.
Elementy herbu Nowej Zelandii
Najbardziej nasycona jest środkowa tarcza, podzielona jest na pięć nierównych pól, z których każde ma swoje własne symbole i znaki: konstelację Krzyża Południowego; The Golden Fleece; snop pszenicy; dwa młoty.
Na polu tarczy środkowa część wyróżnia się pionowym białym paskiem, na którym znajdują się jedna na jednej żaglówce. Statki symbolizują oddalenie Nowej Zelandii od całego świata (można do nich dotrzeć tylko drogą morską), tak jak zrobili to pierwsi imigranci z Europy. Ponadto żaglówki są symbolami handlu morskiego, jednego z ważnych sektorów gospodarki kraju.
Inne ważne ekonomicznie symbole znajdują się w pozostałej części tarczy. Symbolizują: runo - hodowla bydła, pszenica - rolnictwo, młoty - wydobycie.
Godło jest interesujące z punktu widzenia wybranych posiadaczy tarcz. Nie są prezentowane w postaci zwierząt, prawdziwych ani bajecznych. Są to ludzie, po lewej biała kobieta z flagą narodową, z wyglądu typowa Angielka z końca XIX - wczesna XX wiek, po prawej - Aborygen, ubrany w narodowe stroje i uzbrojony w włócznię. Zwieńczona wytłoczoną kompozycją złota korona ozdobiona kamieniami szlachetnymi.
Zdjęcia -
