Jak robić zdjęcia podczas podróży - gotowy schemat i typowe błędy

Tytuł jest trochę głośny, ale nie wiem, jak inaczej nazwać ten artykuł. Oczywiście będzie to dotyczyło moich osobistych doświadczeń i tego, jak fotografuję aparatem. Nie mogę od razu mówić za wszystkich. Jestem pewien, że ktoś robi zdjęcia w ten sam sposób, ktoś w zupełnie inny sposób, ale dopóki sam tego nie spróbujesz, nie będziesz w stanie wypracować własnego schematu działań. Zacznijmy od warunków fotografowania i typowych błędów.

Treść artykułu

Wszystkie części mojego FAQ dla początkujących fotografów:

1. Który aparat wybrać dla początkującego fotografa
2). Jaki obiektyw do tego, co jest potrzebne i co wybrać
3). Podstawowe ustawienia aparatu cyfrowego
4. Jak robić zdjęcia podczas podróży
pięć. Jak przetwarzać zdjęcia w Lightroom i jak je przechowywać
6. Przykład torby fotograficznej i plecak fotograficzny dla podróżnika
7. Jak sfotografować gwiaździste niebo
0. Jak robić zdjęcia podczas podróży

Warunki fotografowania

Faktem jest, że z powodu niedoskonałości technologicznych zależymy od pory dnia. Nie będę wchodził w szczegóły dotyczące technologii, powiem tylko, że mówimy o ilości światła w ciemności i zakresie dynamicznym.

Zmierzch i noc

Jeśli robisz zdjęcia o zmierzchu lub w nocy, będzie ci bardzo brakować światła, zdjęcia będą ciemne lub rozmyte. Skręcenie ISO do maksimum, szybki obiektyw i statyw mogą cię uratować.

ISO można skręcić gdzieś do 400-800 dla prostych kamer i do 1600-3200 dla lepszych kamer. Co więcej, odejdą silne artefakty i nie jest tak, że takie zdjęcie będzie można oglądać. Sprawdź empirycznie, jaka wartość Ci odpowiada.

Szybki obiektyw wytworzy znacznie więcej światła niż zwykle, ale z powodu utraty ostrości DOF. Cóż, a jeśli na podwórku jest zupełnie ciemna noc, nie pochlebiaj sobie,.

Statyw to doskonałe i niedrogie rozwiązanie, znacznie tańsze niż szybkie obiektywy i drogie tusze o wysokich standardach ISO. Tylko jeden minus - twój obiekt powinien być statyczny, w przeciwnym razie zostanie rozmazany z powodu długiej ekspozycji. Chociaż czasami rozmaz tylko ozdabia zdjęcie. Pisałem o tym osobno, jak strzelać do gwiaździstego nieba.

Zakres dynamiczny

Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że naszymi oczami widzimy bardzo dobrze w prawie każdym środowisku. A kiedy patrzymy na zdjęcia, zastanawiamy się, dlaczego tak bardzo różnią się od tego, co widzieli. Problem polega na tym, że matryce kamer mają znacznie niższy zakres dynamiki w porównaniu do ludzkiego oka. I dlatego częstym zjawiskiem są fotografie z zaśmieconym niebem, kiedy niebo nie jest niebieskie, ale jaskrawo białe, lub wręcz przeciwnie, niebo ma normalny kolor, ale bardzo ciemny las / ziemia (wszystko pod horyzontem). Aparat po prostu nie zawsze jest w stanie uchwycić jednocześnie zbyt jasnego i zbyt ciemnego obszaru, aby oba były widoczne przy normalnym świetle (i oko może). Nawiasem mówiąc, zakres dynamiczny tanich mydelniczek jest bardzo mały, więc lustrzanki cyfrowe lub dobre lustrzane dają korzyści, ale tutaj musisz znać niuanse.

Prawie nie ma zbyt ciemnych obszarów, ale niebo i woda są zaśmiecone

Cienie za ciemne, ale już normalne niebo i woda

Nie tylko na ulicy występuje problem z zakresem dynamiki, ale także w pokojach, gdy w pokoju jest ciemno i światło dzienne wychodzi z okien.

W oknie nic nie jest widoczne, ale pokój jest widoczny

Musisz wybrać normalne niebo w oknie lub możesz zobaczyć, co jest w pokoju

Jak strzelać i kiedy

  • Lepiej robić zdjęcia w godzinach pracy, czyli rano i kiedy słońce już zbliża się do zachodu słońca. Po pierwsze, różnica między najjaśniejszym punktem a najciemniejszym będzie znacznie mniejsza niż w ciągu dnia. Po drugie, podczas fotografowania w szczycie dnia uzyskuje się bardzo ostre cienie, nie jest to piękne. Spójrz na zdjęcia z zachodu słońca dla porównania, gdy światło jest miękkie i ciepłe, wygląda jak kratka babci przy wilgotnej pogodzie.
  • Fotografując w jasny, słoneczny dzień, staraj się to zrobić, aby słońce świeciło na twoich plecach, chyba że oczywiście potrzebujesz niebieskiego nieba. Oczywiste jest, że jeśli twoim przedmiotem jest wodospad, to nie możesz go zmienić, a jeśli to możliwe, to przynajmniej pozwól słońcu być pod kątem 90 stopni do linii strzału (świeci Ci w uchu).
  • Wybierz ekspozycję, aby ramka była ciemniejsza niż to konieczne, a nie odwrotnie, prowadzona przez niebo, aby była przynajmniej trochę niebieska. Przydadzą się tu półautomatyczne tryby i kompensacja ekspozycji lub tryb ręczny. Zapewniam cię, że rozciąganie ciemnych obszarów w programie jest znacznie łatwiejsze niż jasnych. Zbyt jasnych obszarów w ogóle nie da się wyciągnąć.
  • Strzelaj w RAW, z nich znacznie łatwiej jest wyciągnąć coś podczas przetwarzania.
  • Podczas fotografowania obiektu / osoby pod światło (gdy nie tylko sam obiekt znajduje się przed tobą, ale słońce świeci bezpośrednio w obiektyw), najlepiej użyć lampy błyskowej, nawet wbudowanej. Następnie możesz wyregulować ekspozycję na minus, a na twarzy będzie mniej cieni.
  • Możesz nakręcić gradientowy szary filtr na soczewkę. Ale ma to zastosowanie tylko wtedy, gdy masz równą granicę między jasnym niebem a jasną ziemią.
  • A jeśli naprawdę chcesz się zdezorientować, przeczytaj, czym jest braketing ekspozycji i fotografia HDR. W skrócie, zamiast jednej klatki, wykonywanych jest kilka zdjęć o różnej ekspozycji (ciemne zdjęcie, średnie, jasne), a następnie w specjalnym programie każdy kawałek jest pobierany z pożądanego kawałka, z jednego nieba, z innej ziemi. Istnieją również wbudowane tryby HDR do fotografowania w formacie JPEG.

W następnym artykule o przetwarzaniu powiem ci, jak zrobić takie zdjęcie z powyższego

Jak robić zdjęcia podczas podróży i w domu

Mój schemat fotografowania (och, jak głośno to znów brzmi) nie zależy od tego, czy gdzieś podróżuję, czy po prostu spaceruję po mojej rodzinnej Moskwie. Ponieważ nie jestem fotografem ślubnym, nie kręcę różnych historii miłosnych i nie odwiedzam studiów fotograficznych, w większości kręcę na ulicy: krajobrazy, przypadkowi przechodnie i architektura. Czasami w pokojach.

Generał

Przypominam, że w tej chwili zawsze mam przy sobie dwie soczewki: zwykłą 24-105L i szerokość 11-16. Z jakiegoś powodu nazywa się go zwykłym, ale ponieważ jest zawsze nawinięty na tuszę, shirik jest tam czasami.

Ludzie, bliskie plany, dalekosiężne plany, raporty, czasem krajobrazy, prawie zawsze fotografuję 24-105. Jest to wygodne, gdy masz duży zoom, możesz zrobić zdjęcie lub powiększyć w pobliżu. Portrety też mi pasują do tego obiektywu (105 mm). Lustrzanka z wygodnym sterowaniem i taki obiektyw umożliwia powiększanie / pomniejszanie, zmianę ustawień i nawigację w ułamku sekundy.

Fotografuję głównie krajobrazy w wieku 11–16, aby jak najlepiej wpasować się w krajobraz. Wraz z pojawieniem się shirika nie było potrzeby robienia panoram poprzez przyklejenie kilku ramek. Oczywiście shirik nie pozwala na zrobienie prawdziwej panoramy, gdy jest ona 180-360 stopni, ale kąt jest dla mnie wystarczający. Wciąż szeroki, możesz doskonale sfotografować architekturę, podoba mi się sposób, w jaki łamie geometrię (nie wszyscy to zrobią). Ogólnie rzecz biorąc, używanie go jest bardzo fajne, aby szukać niektórych kątów, które nie są dostępne dla zwykłego oka i zwykłej soczewki. Być może ty lub my widzieliśmy na innych blogach taką technikę - strzelanie z poziomu gruntu, gdy kamera jest umieszczona na ziemi lub jest bardzo blisko niej. Jest bardzo dobry z shirik.

Paryż, wzięty z ziemi na mydelniczce. Naprawdę podoba mi się to zdjęcie, zrobiła Daria

Ustawienia

W 90% przypadków używam trybu priorytetu przysłony. Ponieważ moje obiekty są w większości statyczne lub przynajmniej nie poruszają się zbyt szybko, tryb priorytetu migawki nie jest tak naprawdę potrzebny. Już napisałem w artykule na temat podstawowe ustawienia aparatu, jakich wartości i zasad używam, teraz nie powtórzę. To znaczy, ustawiam przysłonę, a następnie śledzę, jaki czas otwarcia migawki wybiera aparat. Jeśli coś mi nie odpowiada, szybko obracam pokrętłem kompensacji ekspozycji w tym lub innym kierunku. Z reguły jest to minus, ponieważ głównym problemem jest brak światła, a zatem nie ma wystarczającej ilości wyposażenia. Niemniej jednak, jeśli wspominasz przynajmniej o jakiejś wartości, to w ogólnych przypadkach, kiedy nie zamierzam niczego konkretnie strzelać, ustawiam aperturę gdzieś w F5.6.

Również w tym trybie często ustawiam kompensację ekspozycji wcześniej na -1/3, -2/3, -1. To pozwala mi zyskać trochę wartości na podstawie czasu otwarcia migawki lub przysłony. Tak, ramka okazuje się ciemniejsza niż to konieczne (niedoświetlone), ale łatwo ją później rozłożyć w Lightroom bez strat, ponieważ fotografuję w Raw. Dodam, że ustawiam także ISO często nieco wyżej niż to konieczne, prawie nigdy nie spadam poniżej 400, więc jest margines dla ustawień. Ponieważ mam działającą czułość ISO do 1600 (moim zdaniem), nie ma powodu, aby obniżać ją poniżej 400, cóż, tylko wtedy, gdy nie strzelam do wodospadu przy długiej ekspozycji na światło słoneczne, a wręcz przeciwnie, muszę obrócić wszystko w przeciwnym kierunku aby zmniejszyć zbyt jasne światło. W najtańszych lustrzankach cyfrowych lub bezlusterkowych myślę, że jeśli to możliwe, warto obniżyć poniżej 400.

Prawie zawsze muszę się skupić na jednym punkcie. W poprzedniej kamerze był to tylko punkt centralny (jest najdokładniejszy, ponieważ tylko był to krzyż), teraz czasami przenoszę go we właściwe miejsce dla mnie (teraz mam wszystkie punkty krzyżowe). Oczywiście, jeśli to możliwe, lepiej przesuwać się, aby nie budować centralnych kompozycji. Ale jeśli nie jest to możliwe, to jak strzelać w centralnym punkcie? Skoncentrowaliśmy się na obiekcie, naciskając przycisk migawki do połowy, podnieśliśmy aparat na bok, aby okazało się, że nie jest to centralna kompozycja, i ścisnęliśmy przycisk migawki. Spróbuj fotografować inaczej i sprawdź, czy aparat nie trafia.

Jak robić zdjęcia podczas podróży. Zdjęcie Katya Kuchina.

Niektóre niuanse

  • Jeśli jestem na sesji zdjęciowej, nigdy nie wyłączam aparatu i nie trzymam go na szyi. Tylko w tym przypadku nie można przegapić strzału. W każdym razie umieszczenie aparatu w torbie / plecaku i ponowne zmęczenie szybko się nudzi. Wyjątek stanowią wędrówki, kiedy można podłączyć tani aparat do jakiegoś kamienia lub drewna. Podczas wędrówki aparat jest zawsze w torbie i na ramieniu.
  • Kiedy wiem, że zrobię zdjęcia reporterskie, oprócz włączonego aparatu nadal staram się przewidzieć ramkę i wcześniej ustawić ustawienia (czasem w trybie ręcznym jest to łatwiejsze). A kiedy musisz strzelać bardzo dynamicznie, usuwam ostrość w jednym punkcie i ustawiam automatyczny wybór. Czasami używam śledzenia autofocus. Donosić o mokry nowy rok wyprodukowany całkowicie na maszynie, to tylko milion ujęć.
  • Jeśli naprawdę chcę wykonać określone ujęcie, mogę wykonać wiele ujęć z różnymi ustawieniami i różnymi kątami. Potem zostawiam tylko kilka zdjęć z tego po przerzedzeniu.
  • Aby zbudować kompozycję, często używam zasady trzeciej (albo natychmiast podczas kręcenia, albo potem wycinam ją w Lightroomie). To wtedy ramka w umyśle jest z grubsza podzielona na trzy części w poziomie i w pionie, a moje obiekty fotograficzne znajdują się na tych liniach. Oczywiście nie jestem fanatykiem, ale często. Przejawia się to głównie w tym, że mój horyzont nie znajduje się w środku, ale nieco wyżej / niżej. I ludzie nie są w centrum kadru, ale w prawo lub w lewo.
  • Nie mogę w żaden sposób obliczyć składu krajobrazu, ale po prostu go widzę. Może nie rozumiem, jak widziałaby ją inna osoba, ale to jest jego własny wygląd. Ale w ogóle nie wiem, jak robić zdjęcia portretowe, ponieważ nie rozumiem, jak leżą cienie i jak postawić osobę, aby poprawić zdjęcie. Ale ogólnie trenuje, po prostu tak naprawdę nie potrzebuję.
  • W tych rzadkich momentach, gdy konieczne jest zmniejszenie jasności światła, używam filtra polaryzacyjnego, na przykład, aby sfotografować wodospad po południu. Nadal możesz używać szarości, ale ja jej nie mam. Używam również polarik w górach, a czasem w krajobrazach, aby niebo było bardziej błękitne. Ten ostatni działa tylko wtedy, gdy słońce jest pod kątem 90 stopni do linii strzału (świeci w uszach), jest to cecha polaryzatorów. A polarik jest dobry do usuwania światła odbitego (witryny sklepowe, odblaski na wodzie).
  • Często używam statywu, jeśli o zmierzchu zdejmę osady. Jest to o wiele lepsze niż przecenianie ISO i przysłony otwarcia. Jedynym minusem jest noszenie go ze sobą.
  • Jeśli zrobię zdjęcie z osobą, w której gra główną rolę, najczęściej strzelam do niego z bliska. Naprawdę nie lubię zdjęć, na których kilka osób stoi przy pomniku na pełnej wysokości, zajmując tylko połowę zdjęcia na wysokości, figi można zobaczyć, kto tam jest.
  • Również nie podoba mi się ten format «Stoję przy pomniku pośrodku zdjęcia z kamienną twarzą». To jakiś horror, nawet w przypadku rodzinnego archiwum nie działa, jest nudny. Lepiej wygłupiać się i skrzywić na zdjęciu, a przynajmniej spojrzeć w odległe miejsce z filozoficznym wyglądem. Kiedy podróżowaliśmy z grupą w Tajlandii, zmusił wszystkich do wyrażania emocji, w przeciwnym razie nie byłoby tak żywych i fajnych zdjęć.

Zasada jednej trzeciej w budowaniu kompozycji

P.S. Coś się wydarzyło tak długo, mam nadzieję, że nie jest to zbyt nudne i zrozumiałe. Jeśli cokolwiek, zadawaj pytania w komentarzach. Oczywiście nie udaje, że to prawda, i właśnie tak to robię, co wcale nie musi być słuszne :)

Podobne artykuły

Pełna wersja
© Wszelkie prawa zastrzeżone.